Stories of Life and Experience

21st Floor. Going down. Aba'y akalain mo, minsan nga naman kapag di sinadya, dun may nangyayaring kakaiba, dun kayo magkakasabay. Sa elevator pa. Paboritong lugar mo na nga to eh. Mahaba haba kahit papaano ang lakbayin, 21st to 2nd floor. Apat na corners lang, kaya hindi ka matatakbuhan. Winner.

Minsan naman. Paakyat ka, palabas sila ng elevator. Yuyuko ka na lang. Kunyari wala kang nakita, sabay lingon para tignan kung lilingunin ka ren. Medyo adik lang. Pero effective. Kasi nasaktan ka sa pag-aassume mo. Hindi sya lumingon.

Talo ka kapag dalawa lang kayo na sasakay sa elevator, hindi sya sasakay kasi. Dahil may dalawa pang option, hihintayin nya either yung service elevator o kaya yung sirang elavator na dumadaan every floor. Makaiwas lang sayo. Hanep ano? Palos eh.

Pero kapag kasama ang tropa. Ang tahimik mo. Lahat ata ng salita nalunok mo. Puro ka tawa at hagikgik. Anong nangyare? Wala. Na-tense ka. Habang sya, kausap mga tropa mo at nakikipag biruan sa kanila. Bigti na. IKAW lang ang dine-deadma na. Nilaglag ka pa nila.

Sa elevator kasi, minsan hindi ka makakapamili. Wala kang choice ika nga. Parang love lang. Bakit mo nga naman ipagsisisksikan kung alam mong puno na, pero wala kang choice minsan kundi sumakay. Lalo na kung umusog ang sakay para makapasok ka. Pero once na makapasok at makasakay ka na, bababa ka pa ren once na nakita mong "overloading" na.

Naisip ko lang. Masaya ako sa elevator na to. At hindi ko pa sya kayang iwan.

July 11, 2014 - 24th Birthday ko. Sa lahat ng kaarawan ko, ito yung taon na masasabi kong galak ang naramdaman ko bukod sa saya. Hindi ako nag-expect ng kahit na ano; regalo, surpresa, espesyal na bagal mula sa mga kaibigan ko, pamilya - pero sa huli naging masaya ang buong araw ko.

Hindi ko naisip na kulang ang selebrasyon ng kaarawan ko kahapon dahil may mga tao, o may isang tao na hindi nakabati. Okay lang yun. Ang mahalaga, eh yung mabalitaan ko na maayos rin sya. At valid ang rason nya.

Umaga pa lang, marami na akong natanggap na pagbati. Facebook, Texts, Viber, Skype at Personal greetings. Masaya sa pakiramdam dahil may mga nakaalala. May mga nag effort na gamitin ang mga daliri nila para mag type ng "Happy Birthday".

Simpleng pagbati, simpleng pag-recognize na araw ko kahapon. Puro saya, biruan, at pagiging kuntento. Tama, sa buong buhay ko, kahapon ko naramadaman yung salitang kuntento. Na kahit walang regalo akong natanggap, parang ang saya saya ko. At buo ang araw ko.

Until, sa hindi inaasahan... may nagpasa sa akin ng link. YouTube link. Gumawa pala ng video ang mga ka-opisina ko. Na touched ako, na appreciate ko sobra. Kahit mas malakas ang tunog ng "In The End" kumpara sa greetings nila. :)

Isa pa sa mga nagpasaya sa akin kahapon ay ang pagtupad ko sa isang simpleng pangarap na hindi ko akalaing sasakto sa birthday ko. May DSLR na ko! Canon pa! Haha! Masaya lang talaga ako. Sa loob ng 2 taon at mahigit 6 na buwan kong pagtatrabaho, nakabili ako ng isang bagay na talagang gusto ko para sa sarili ko. Push ko ang photography lalo na sa foods at sa Toothless ko.

So, sa kaarawan kong Simple, Pero TUNAY na Rock! Maraming salamat sa lahat ng bumati. Pakiramdam ko , napaka espesyal ko. Daig pa ang siopao :) At higit sa lahat, sobrang nagpapasalamat ako sa pagiging blessed.

Sample Shots :P Pagbigyan, Please!